در زندگی زناشویی هم مرد و هم زن اشتباهات بزرگی انجام می دهد. زندگی زناشویی زمانی حفظ می‌شود که زوج‌ها ارتباطی موثر با هم داشته و هردو از انجام کارهایی که به رابطه‌شان آسیب می‌زند اجتناب کنند.در ادامه به بیان بزرگترین اشتباهاتی که در زندگی زناشویی رخ می دهد می پردازیم.

 

اشتباهات بزرگ زندگی زناشویی

 

اهمیت ندادن به همسر

اگر تلاش‌ها و لطف‌های همسرتان را درک نکنید موجب دلخوری و ناامیدی او خواهید شد. نادیده گرفتن همسر و اهمیت ندادن به او از محق دانستن خود، ناشی می‌شود.همسران خودخواهی که بابت کارهای همسران‌شان قدردانی نمی‌کنند، نارضایتی و خشم پنهان را وارد زندگی خود می‌کنند. این همسران حق به جانب، هرگز تحسین و تشکر نمی‌کنند اما در عوض مدام در حال شکایت کردن و ایراد گرفتن هستند.

 

نداشتن ارتباط عمیق و آشکار

آنهایی که بلد نیستند خوب ارتباط برقرار کنند، شنونده‌های خوبی هم نیستند؛ آنها به حرف همسرشان توجهی ندارند و علاقه‌ای به چیزهایی که همسرشان بازگو می‌کند ندارند، مدام حرفش را قطع می‌کنند و سعی می‌کنند پیشاپیش حدس بزنند همسرشان چه می‌خواهد بگوید و طبق همین پیش بینی‌ها قضاوت هم می‌کنند. اما همسران عاقل و مهربان، با صداقت و روراستی ارتباط برقرار می‌کنند. وقتی همسران چیزی را که واقعا منظورشان است واضح بیان نمی‌کنند، معمولا مشکلاتی را به بار می‌آورند.

 

زیر ِ قول زدن

وفا نکردن به قول و قرارها، اطمینان و اعتماد را بین همسران نابود می‌کند. عهد و پیمان‌های شکسته، یعنی نداشتن ارتباط خوب با همسر. مخصوصا وقتی به همسرتان قول می‌دهید رازی را افشا نکنید و به این قول‌تان وفادار نمی‌مانید، در واقع به اعتماد او خیانت کرده‌اید.

 

جر و بحث‌های ناشیانه

خطاهای گذشته را یادآوری کردن حین جر و بحث، جنبه‌ی منفی گفتگوهای‌تان را تقویت می‌کند. جملاتی که با «تو همیشه» و «تو هرگز» شروع می‌شوند معمولا همسر را مورد ستیز قرار می‌دهند. از کاه کوه ساختن و یک مسئله‌ی کوچک و بی‌اهیمت را به معضلی پیچیده تبدیل کردن، تهدید به جدایی و مورد اتهام قرار دادن اعضای خانواده‌ی همسر و بحث کردن سر ِ آنها، همه و همه مقدمات یک فاجعه را فراهم می‌کنند. ناسزاگویی و خشونت بدنی، تقریبا تضمین کننده‌ی پایان رابطه هستند.

 

عدم تقبل اصلاح اشتباه

داشتن این نگرش که «من همینم که هستم، چه بخوای چه نخوای»، خودخواهی را ثابت می‌کند و نشان می‌دهد شما آنقدر به همسر و رابطه‌ی زناشویی‌تان اهمیت نمی‌دهید که برای اصلاح اشتباهات خود تلاش کنید، حتی وقتی که می‌دانید همسرتان بابت این موضوع ناراضی و آزرده است.

 

انتقاد و عیبجویی

انتقاد از همسر مخصوصا جلوی دیگران، آسیب زننده است. اگر هرگز از همسرتان تقدیر و تحسین نکنید و مکررا هم شکایت کنید و غُر بزنید و فقط از همسرتان انتظار تغییر داشته باشید، زندگی مشترک‌تان به شدت تهدید خواهد شد. مقایسه‌ی همسر با همجنس خودش هم کار خطرناکی است که می‌تواند زندگی‌تان را نابود کند.

 

دروغ و خیانت

روابط خوب بر پایه‌ی اعتماد و اطمینان قرار دارند، بنابراین دغل‌کاری و دروغ پردازی یک ضربه‌ی بزرگ بر پیکره‌ی روابط شماست. دروغ گفتن در مورد روابط گذشته و شرایط مالی فعلی، از تهدیدهایی هستند که رابطه‌ی همسران را خدشه دار می‌کنند. فریب دادن همسر، علامت قطعی خیانت و عهد شکنی است.

 

سرکوفت زدن به همسر

همسران نابالغی که هنوز نمی‌توانند مسئولیت رفتارها و کارهای خودشان را تقبل کنند معمولا زندگی‌های پردردسری دارند. آنها هرگز بابت اشتباهات خود عذرخواهی نمی‌کنند و فقط همسرشان را مقصر می‌دانند، برای رفتارهای بد خود، بهانه تراشی می‌کنند و همسرشان را متهم می‌کنند که باعث و بانی نارضایتی و ناراحتی آنهاست.

 

سرباز زدن از رابطه‌ی جنسی

رابطه‌ی جنسی عاشقانه، همسران را به یکدیگر پیوند می‌دهد. نادیده گرفتن این جنبه از زندگی زناشویی می‌تواند اساس روابط‌ تان را تحلیل ببرد. همچنین احتمال اینکه همسرتان به دنبال رابطه‌ی فیزیکی با شخص دیگری برود هم زیاد می‌شود.

 

تفریح نکردن

زوج‌هایی که فعالیت‌های مفرح ندارند، خودشان را از فرصت ِ پیوندهای عمیق‌تر با یکدیگر محروم می‌کنند. اینکه تفریحات خود را از همسرتان کاملا مجزا کنید و مدام به سرگرمی‌هایی بپردازید که وقتی برای پرداختن به علاقه مندی‌های همسرتان باقی نمی‌گذارد، به ضرر زندگی مشترک شماست. حتما برای با هم بودن و با هم خوش گذراندن وقت بگذارید و روی لذت‌های همسرتان تمرکز کنید و فرصت‌هایی را بیابید که بتوانید با هم بیشتر بخندید و شادی کنید.

 

قـدرناشـناسی

حسن نیت، اساس همه روابط ما با دیگران است؛ نیت خیر است که ما را وامی دارد همسرمان را خشنود کنیم، به خصوص اگر تلاش هایمان در این مسیر مورد توجه و تحسین او قرار گیرد. اگر احساس کنیم همسرمان به تلاش های ما توجهی ندارد، یا حتی بدتر، فقط ما را به علت کارهایی که انجام نداده ایم، سرزنش می کند، علاقه مان را به انجام آن کارهایی که روابطمان را شکوفا می کند، از دست خواهیم داد و دلخور و تحریک پذیر می شویم. درنهایت هم این احساس به ما دست می دهد که قدرمان را نمی دانند.

 

عدم صمیمیت

نبود صمیمیت مانند سایر عوامل آزاردهنده در روابط شخصی، یک مسیر دوطرفه است. اگر شما همه نیازهای همسرتان را برآورده و هر روز او را سرشار از عشق و مهربانی کنید، هر دو احساس صمیمیت و نزدیکی خواهید کرد. در خیلی از موارد می شنویم یکی از همسران از اینکه طرف مقابل ناگهان او را ترک کرده است، شکایت می کند و می گوید علت این رفتار را درک نمی کند. این همسر می گوید: «من همه چیز به او داده بودم» اما مشکل این است او همه چیز را به همسرش داده بود، به جز چیزهایی که او به آنها نیاز داشت!

مثال: یک زوج جوان موفق که هر دو وکیل بودند، می خواستند بچه دار شوند اما یکبار چنان مشاجره ای بینشان درگرفت که باعث شد فکر کنند دیگر نمی توانند با هم زندگی کنند. یک روز هنگامی که زن از سر کار به خانه بازگشته بود، می خواست با شوهرش درباره مسایل مالی شان بحث کند اما شوهرش می خواست استراحت کند و حوصله حرف زدن نداشت. زن او را اتاق به اتاق دنبال می کرد تا سر صحبت را با او باز کند، اما مرد زیر بار حرف زدن نمی رفت. در نهایت زن جلوی شوهر را گرفت و شوهر او را هل داد. همین مشاجره ساده کار را به جایی رساند که هنگامی این دو به مشاور مراجعه کردند، به این نتیجه رسیده بودند که اصلا نباید بچه ای به چنین محیط پرخشونتی وارد شود.

 

بی توجهی به تفاوت های شخصیتی

یک دلیل دلخوری تفاوت شخصیت است. ممکن است شما از خصوصیتی در همسرتان شکایت داشته باشید که همسرتان هم از وجود خصوصیت متضاد آن در شما ناراحت باشد.

مثال: برای مثال ممکن است از اینکه همسرتان زیادی اجتماعی است ناراحت باشید، اما همسرتان هم از اینکه شما زیادی منزوی هستید، دلخور باشد.

 

بـی انـصـافـی

یکی از سخت ترین جنبه های رابطه دوجانبه هنگام بروز گریزناپذیر خواسته های متضاد این است که به مصالحه برسیم.

مثال: چه کسی باید کارهای خانه را انجام دهد؟ چگونه زمان تعطیلات را برای رفتن به خانه والدین هریک از همسران تقسیم کنیم؟ چه کسی تصمیم می گیرد برای تعطیلات به کجا باید رفت؟ اختلافات در این موارد اغلب خودش را به صورت شکایت درباره رعایت نکردن انصاف نشان می دهد. یکی از همسران ممکن است احساس کند دیگری به اصطلاح دارد سرش کلاه می گذارد. البته در این مورد هم مانند سایر عوامل دلخوری ای که در بالا ذکر شد، دیدگاه کلی شما و معنایی که به رفتار طرف مقابل می دهید، اهمیت دارد.