سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هرکه دراین حلقه نیست فارغ از این ماجراست
گربزنندم به تیغ ، درنظرش بی دریغ
دیدن اویک نظر، صدچومنش خونبهاست
گربرود جان ما درطلب وصل دوست
حیف نباشد که دوست، دوستتر ازجان ماست
دعوی عشاق را شرع نخواهدبیان
گونه زردش دلیل، ناله زارش گواست
مایه پرهیزگار قوت صبراست وعقل
عقل گرفتارعشق، صبرزبون هواست
دلشده پایبند، گردن جان درکمند
زهره گفتارنه، کاین چه سبب وان چراست
مالک ملک وجود، حاکم رد و قبول
هرچه کند جورنیست، ورتوبنالی جفاست
تیغ برآر از نیام، زهربرافکن به جام
کز قبل ما قبول، وز طرف ما رضاست
گربنوازی به لطف، وربگدازی به قهر
حکم تو برمن روان، زجر تو برمن رواست
هرکه به جور رقیب، یا به جفای حبیب
عهدفرامش کند، مدعی بی وفاست
سعدی از اخلاق دوست، هرچه برآید نکوست
گرهمه دشنام گو، کزلب شیرین دعاست